บทกวี "ไม่แบ่งชนแบ่งชั้นปั่นอารมณ์" โดย สุเวศน์ ภู่ระหงษ์

       ชายแดนร้อนระอุอึดอัด
ปฏิบัติสู้รบห้ำหั่น
มนุษย์เอ๋ยใยจึงต้อง เข่นฆ่ากัน
น่าจะหันหน้ามา สามัคคี

      รอบๆตัวที่โหดร้ายคือภัยพิบัติ
ยังมิอาจป้องกันได้ในทุกที่
ภาคใต้ยังระทม ทุกข์มากมี
แม้แต่ที่จะหลับนอนให้อ่อนใจ


       หลายประเทศที่พบมาสุดสาหัส
ญี่ปุ่นจัดว่ารุนแรงโหดร้าย
ซึมามิโหมกระหน้ำทำลาย
พังพินาศวอดวายยกเมือง

      แสดงถึงสภาวะธรรมชาติ
คงมิอาจคาดได้ในทุกเรื่อง
เราใช้ธรรมชาติอย่างสิ้นเปลือง
ธรรมชาติเคืองจึงหันหน้ามาฆ่าเรา

      การทำลายย่อมมิใช่สิ่งดี
หยุดซะทีที่มุ่งคิดทำลายเขา
จงหันหน้าเข้าหากัน เพื่อบรรเทา
ความแตกแยกแตกร้าวในสังคม

     คงเห็นคนเป็นคน เป็นญาติ
ปฏิบัติสรรค์สร้างอย่างเหมาะสม
ไม่แบ่งชนแบ่งชั้น บั่นอารมณ์
ให้เกิดปม ร้าวลึก สำนึกดี

      ขจัดความเห็นแก่ตัว ที่มัวหมอง
ประสานจิต ปรองดอง ดั่งน้องพี่
กำแพง หรือเส้นกันอย่าให้มี 
เคารพเกียรติศักดิ์ศรีกันและกัน

      โลกนี้ก็จักมีความผาสุข
ยามมีทุกข์เราพร้อมใจสกัดกั้น
จะชนไหนชาติไหนสายสัมพันธ์
รักสร้างสรรค์ ดีที่สุดมนุษย์เอย