พื้นที่กวีชาวบ้าน สื่อสารตำนานท้องถิ่น

        ลาดตระเวณ บริเวณ เขาจำปา            จะเหน็ดเหนื่อย หนักหนา ไม่เคยท้อ
เกิดปะทะ อีกครั้ง กับ ผกค.                         ฝ่าย ตชด.เสียชีวิต ไปห้าคน
      ต้องสููญเสีย ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า                  จะโศกเศร้า ซับซ้อน สักกี่หน
ชาวซับตารี ต้องต่อสู้ และอดทน              เพราะทุกคน รักผืน แผ่นดินไทย
ปีสองพัน ห้าร้อย ยี่สิบแปด                         เหมือนผ่านแดดน ผ่านมรสุม มาได้
ประกาศเป็น หมู่บ้านป้องกัน ชายแดนไทย    จัดสรร ที่อยู่อาศัย ให้ทำกิน
   ชาวซับตารี มีขยัน และหมั่นเพียร            ผ่านบทเรียน ทุกข์ยาก มาทั้งสิ้น
มุ่งยึดมั่น สามัคคี เป็นชีวิน                        การมีน้ำใจ ในท้องถิ่น ถือเป็นทุน
      ต้องรักใคร่ ปรองดอง ดุจน้องพี่          แม้ภัยจะ มากมี ยังอบอุ่น
สวดวิงวอน พึ่งพา พุทธคุณ                         หมั่นทำบุญ อธิษฐาน บันดาลใจ
มีผู้นำ เลือกผู้นำ ตามธรรมชาติ                 อุดมการณ์ ความสามารถสะอาดใส
สำคัญยิ่ง ผู้นำ ต้องจริงใจ                           จะคิดทำ สิ่งใด ต้องให้คุณ
ปีสองพัน ห้าร้อย สามสิบ                      มนุษย์ดิบ ฝ่ายตรงข้าม ยังทำวุ่น
ยิงปืนใหญ่ เข้ามา หวังทารุน                เดชบุญ ทุกคนรอด ปลอดภัย
    เพราะมีหลุม บังเกอร์ เ็ป็นที่กั้น           แต่เรือนชาน ได้รับ ความเสียหาย
ต้องอพยพ กันชุลมุน ดูวุ่นวาย            และเกิดการ เสียหาย เป็นประจำ
   พอเหตุการณ์ เริ่มสงบ ลงบ้าง             กลับซ่อมสร้าง เรือนชาน บ้านกระำหนำ
แบ่งหน้าที่ ลาดตระเวณ กันทำ           ทั้งผู้นำ และผู้ตาม มีน้ำใจ
แต่ตามแนว ชายแดน แสนสาหัส             ออกล่าสัตว์ หาอาหารป่า ไม่ค่อยได้
ฝ่ายตรงข้าม ฝังระเบิด ไว้มากมาย          ต้องบาดเจ็บ ล้มตาย ไปหลายคน

   "เรื่องบ้านซับตารีแจกยังไม่จบนะครับ"    โปรดติดตามตอนต่อไป
จะตื่นเต้นและเป็นที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน