บทกวี ผมก็เป็นคนไทย โดย สุเวศน์ ภู่ระหงษ์

    * ผมก็เป็นคนไทย   สัญชาิติไทย    
และรักความเป็นไทย รักท้องถิ่น
แต่ชีวิต ไม่เคยมี แม้ที่ดิน
ที่จะทำกิน ก็ไม่มี

     * ยิ่งอยู่ เหมือนยิ่งคับแค้น
มันเจ็บแสบ ที่สุด ขณะนี้
ถิ่นที่เคย วิ่งเล่น มานานปี
กลายเป็นพื้นที่ของนายทุน

    * เขาล้อมรั้ว ปิดป้ายห้ามเข้า
คนที่มาห้ามเรา หน้าไม่คุ้น
คนมีสี ก็เป็นใจ ให้นายทุน
ไม่อบอุ่น เหมือนเก่า เศร้าหัวใจ

            สุเวศน์ ภู่ระหงษ์
            5 พฤษภาคม 2554

            บทกวีที่เขียนสะท้อนชีวิตของผู้ด้อยโอกาสในสังคมไทย ที่ไม่มีที่ดินทำกิน ปักหลักอาศัยอยู่ในพื้นที่ในหมู่บ้าน แล้ววันหนึ่ง พื้นที่ที่เคยใช้ชีวิตอยู่ ถูกยึดครองไปเป็นของนายทุน คนธรรมดา ผู้ด้อยโอกาสในสังคม ได้แต่มองสิ่งที่เิกิดขึ้นโดยไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่เศร้าหัวใจ และบอกเล่าเรื่องราว และความรู้ึสึกที่เกิดขึ้น จนถูกถ่ายทอดผ่านบทกวี "ผมก็เป็นคนไทย" ชิ้นนี้....