ท่านผู้ฟังครับ วันนี้มีเรื่องเล่าจากพระพยอม มาฝากท่านผู้ฟัง เพื่อไว้เป็นครูเตือนใจให้หลายๆคนรู้ว่า ตัวเองโชคดีสักแค่ไหน ที่ทุกวันนี้ยังมีพ่อเป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ต่างจากหลายชีวิตที่สูญเสียพ่อไปแล้ว ทั้งที่ยังไม่ทันได้ซึ้งถึงรักที่พ่อหยิบยื่นให้ หมดโอกาสอย่างสิ้นเชิง ที่จะทดแทนบุญคุณ หากวันนี้ พ่อในความคิดของใครบางคน เป็นบุคคลที่จู้จี้ขี้บ่น ขี้่เมาจนทำให้เรารู้สึกไม่พอใจ รำคาญหรือเบื่อหน่าย ฟัง เรื่องเ่ล่าจากพระพยอม และไม่ต้องแปลกใจ หากมีน้ำใสๆ ไหลจากสองตาอาบแก้มปนๆกับความรู้สึกรักพ่อมากขึ้น ลองลดช่องว่างระหว่างวัยลืมความขุ่นข้องหมองใจสลัดความกระดากอาย อ้าแขน โอบกอดพ่อแล้วบอกรักสักคำ ทำสิ่งดีๆ ให้พ่อชื่นใจได้ ไม่ต้องมาแสดงความรักต่อพ่อ เมื่อวันที่สายเกินไป

ผู้จัดขอกราบอนุญาติ ใช้เสียงถ่ายทอด เรื่องเล่าจากพระพยอม สู่ท่านผู้ฟังเพื่อเป็นประโยชน์ต่อสังคมในยุคปัจจุบัน และต้องขอขอบคุณ คุณจุรีรัตน์ กาญจนดี เจ้าของคอลัมภ์ เห็นมาก็ว่าไป จากหนังสือพิมพ์ โคออปนิวส์ ที่ได้่นำเรื่องเล่าจากพระพยอม ลงตีพิมพ์ทำให้ผู้จัีดได้มีโอกาสนำเรื่องราวดีๆ มาสู่ท่านผู้ฟัง เชิญรับฟังครับ